Als er in de klas een vraagcultuur heerst, stellen kinderen veel vragen en geef je daar als leraar volop ruimte voor. Maar ook wil je (les)doelen bereiken. Zeker als de vragen van kinderen geen betrekking hebben op de lesdoelen die je voor ogen had, kan dat wel eens botsen. Het is niet eenvoudig om een balans te vinden tussen doelgericht onderwijzen enerzijds en ruimte geven aan de nieuwsgierigheid van kinderen anderzijds.
In een vraagcultuur wordt het gewaardeerd als je veel vragen stelt. De leraar kapt kinderen dan ook niet botweg af als ze tijdens de les vragen stellen over een ander onderwerp. Wel kun je vragen van kinderen ‘parkeren’, bijvoorbeeld op de ‘vragenmuur’ die je in de klas hebt ingericht. Daar worden alle vragen opgeschreven die niet nu, maar later worden opgepakt. Het kan helpen om daar bewust momenten voor in te plannen.
Ook als kinderen onderzoek doen, komen er gaandeweg vaak nieuwe vragen bij hen op. De leraar leert de kinderen dat ze die vragen noteren, en dat ze eerst volgens plan hun onderzoek of ontwerp uitvoeren. In de laatste fase van de O&O cyclus komen deze vragen terug: welke nieuwe vragen dienden zich aan? Zijn die geschikt voor vervolgonderzoek? In de scenariovoorbeelden vind je allerlei tips hoe je in verschillende fases de nieuwsgierigheid van kinderen kan structureren.
